Verbum Hodiernum: INQUAM

---

INQUAM Dictionary Entry

---

Today's word is the defective verb INQUAM, "I say," with these additional commonly found forms: inquit and inquiunt.

You can think about the third-person form inquit as being something like quotation marks in verbal form, since the verb is usually used to signal the presence of quoted direct speech.

Meanwhile, the first-person form inquam is used to add emphasis.

Since these verbs are not commonly found in proverbs, here are ten very short Aesop's fables that show the use of inquit. These fables are taken from my Mille Fabulae et Una book (available in PDF format gratis here), so the numbering follows the numbering in that book:

3. Leo Furens et Caprea
Conspecto leone furente, “O miseram et infelicem conditionem bestiarum,” inquit caprea, “siquidem etiam furiosos habiturae sumus leones, quorum mentis et rationis compotum saevitiam intolerabilem esse experimur.”

37. Vulpes et Uva
Vulpes, extrema fame coacta, uvam appetebat, ex alta vite dependentem. Quam cum summis viribus saliens attingere non posset, tandem discedens, “Nondum matura est,” inquit; “nolo acerbam sumere.”

56. Vulpes et Asinus Pelle Leonis Indutus
Asinus, pelle leonis indutus, per nemora, reliqua bruta perterrens, vagabatur. Vulpe autem conspecta, ipsi quoque timorem iniicere conatus est. Sed haec, ubi casu eius vocem audivit, “Scias velim,” inquit, “quod et ego te sane pertimuissem, nisi rudentem audivissem.”

84. Lupus et Pastorum Convivium
Pastores, caesa ove, convivium celebrabant. Quod cum lupus cerneret, “Ego,” inquit, “si agnum rapuissem, quantus tumultus fieret, at isti impune ovem comedunt!” Tum unus illorum “Nos enim,” inquit, “nostra, non aliena, ove epulamur.”

100. Lupus Monachus
Lupus, in senium deductus, cum non amplius venari posset, sese religioni addixit, sumptoque monachi habitu, cibum ostiatim mendicabat. Reprehensus ab alio lupo, “Quid vis,” inquit, “faciam? Dentes deciderunt, currere non valeo, quare aliter vivere posse diffido.”

133. Ursus et Apes
Ursus, ab ape ictus, tanta ira incensus est ut alvaria unguibus discerperet. Tunc autem apes universae ursum aggressae sunt aculeis et paene necaverunt. Cum vix effugisset, secum “Sane,” inquit, “melius erat unius apis tolerare aculeum quam tot in me hostes excitare iracundia mea.”

201. Mus in Olla
In ollam iusculi plenam quae carebat operculo, mus cecidit et, suffocatus adipe, iamque expirans animam, “Edi,” inquit, “bibique, et cunctis implevi me cibis. Mihi tempus est mori.”

217. Asinus et Lyra
Asinus lyram vidit in prato iacentem; accessit et chordas temptavit ungula. Tactae, sonuere. “Bella res, mehercules, male cessit,” inquit, “quia artis sum nescius. Si hanc reperisset aliquis prudentior, divinis cantibus aures oblectasset.”

230. Asina Aegrota et Lupus
Febri correptam et graviter laborantem asinam, cum morbus saevus esset, invisit lupus et, tangens aestuans corpus illius, ubi doleret potissimum interrogat. “Ibi,” inquit asina, “vel tantum vel maxime dolet, ubi tu me contingis.”

272. Equus et Equiso Eius
Hordeum equi surreptum divendens, equiso eum quotidie et comere et perfricare solebat. At equus “Heus tu,” inquit, “si vere me pulchrum esse cupis, hordeum, quo nutrior, quaeso ne vendas.”

Meanwhile, here's a fable that shows the use of emphatic inquam:

260. Equus Superbus et Asinus
Equus phaleris sellaque ornatus cum ingenti hinnitu per viam currebat. Currenti onustus asellus forte obstabat, cui equus, fremebundus, “Quid,” inquit, “ignave, obsistis equo? Cede, inquam, aut te proculcabo pedibus!” Asellus, rudere non ausus, cedit tacitus. Equo provolanti crepat inguen. Tum, cursui inutilis, ornamentis spoliatur. Postea cum carro venientem asinus affatur, “Heus, mi amice! Quis ille ornatus est? Ubi aurea sella? Ubi splendidum frenum? Sic, amice, necesse fuit evenire superbienti.”